22 بهمن و دغدغه های من

22 بهمن ، من هم در کنار شما دوستان خواهم بود تا بار دیگر با حضور میلیونی خود اعتراضمان را فریاد کنیم . به شدت معتقدم : من اگر بنشینم، تو اگر بنشینی ، چیزی که درآید پدر هردوی ماست !

ولی نوشته ای که در ادامه خواهید خواند کمی با فضای این روزهای وبلاگستان متفاوته ... قصد نوشتن همچین متنی رو نداشتم ولی بلاخره این احساسات به من غلبه کرد ...این دغدغه هارو به کی بگم بهتر از شما ؟! نوشتن متنی حماسی و به بازی گرفتن احساسات خواننده ها و دعوت اون ها به مبارزه و جانفشانی کار سختی نیست ولی من همچین قصدی ندارم ... من دلواپس و نگرانم . این بار چند تا از بهترین فرزندان وطن قراره بازداشت بشن ؟ آیا کسی زخمی خواهد شد ؟ خدایا ... یعنی باز هم باید شاهد کشته شدن انسانی باشیم ؟ دوستانم .... اطرافیانم ... من نگرانم !

وای ... وای ... لعنت به تو ای نظام مقدس ... تو چقدر پستی و کثیف . تو چه بلایی بر سر ما آوردی که ما با وجود آگاهی از همه ی این خطرات باز هم به صحنه می آییم ؟!

دوستان به هیچ وجه قصد نا امید کردن یا دلسرد کردن کسی را ندارم ... ما همه آماده ایم تا برای داشتن فردایی بهتر هزینه بدیم ... ولی آیا مرز این رفتار را ، با عملیات شهادت طلبانه و استشهادی می دانیم ؟!

من اگر مبارزه می کنم ، برای اینه که می خواهم بهتر زندگی کنم !

من نبریدم و خیانت کار هم نیستم ! من فقط دلواپسم ... دلواپس قطره قطره خونهایی که قراره روی زمین ریخته بشه ... دلواپس قطره قطره اشک های مادرانی که چشم انتطار بازگشت فرزندشان هستند .

وای ... وای ... لعنت به تو ای بسیجی ... تو چه جانور پست و خونخواری هستی ؟ مادربزرگی که فرزندش را با افتخار و بی هیچ هراسی ، راهی جبهه های جنگ می کرده ؛ الان همه زندیگش شده دلواپسی برای نوه ای که قراره با بسیجی های هموطن خودش روبرو بشه ! واقعن  تو از بعثی های سوار بر تانک هم وحشی تری ؟ تویی که به این چیزها اعتقاد داری ، می دانی آه و نفرین چند میلیون مادر پشت سرته ؟

البته به خوبی می دانم مردم غیر قابل پیش بینی ایران ، به انتظار خواندن موعظه های من نخواهند نشست ... و پنجشنبه هر اتفاقی ممکنه بیافته ...  روی صحبت من با شما دوستانه ... همین شما چند نفر ... خواهش می کنم به شدت مراقب خودتون باشید . باور کنید فردای ایران ، خیلی بیشتر به اندیشه شما نیاز داره ، تا هر چیز دیگر ...

" علامت انسان رشد نیافته این است که می خواهد بزرگوارانه در راه یک هدف جان بسپارد ... ، و حال آنکه علامت انسان رشد یافته این است که می خواهد در راه یک هدف به فروتنی زندگی کند "

Wilhelm Stekel

سه شنبه 20 بهمن