برمی گردم ...

واقعن که چقدر زود عادت می کنم ... عادت کردم به سر نزدن به این وبلاگ و ننوشتن ... حرفهای زیادی برای گفتن داشتم ولی خب دیگه حس و حال و مهم تر از همه فرصتی برای نوشتن نماند . آخ فرصت ... وقت ... ساعت ها و ثانیه ها ! الان چقدر خوب قدرتون رو می فهمم ... !

واقعن که خیلی زود عادت می کنم ... اصلن انگار از اول من کچل بودم ! انگار از بدو تولد این پای چپم می لنگیده  ... ! وای ... احساس میکنم این پوتین 20 ساله که پای منه ... وااااااااای انگار 1000 ساله که سرباز م !

آره الان دقیقن یک ماهه که سربازم . چیه ، باورت نمیشه ؟ هــــه ! راستش خودم هم باورم نمیشه ، فقط بهش عادت کردم ... این روزا خیلی ازم میپرسن که چی شد که رفتی سربازی ؟  تو ... خدمت ... اجباری ... زیر این پرچم ؟!؟ راستش حقیقت اینه که نمی دونم ... یعنی یادم نیست ! دفترچه ای بود که پست شد و نامه ای که چند ماه بعد اومد و گفت اول اردیبهشت روز آخره آزادیته ! یادم نمیاد ... واقعن من بودم که اون دفترچه رو پست کردم ... ؟   آخ گفتم آزادی ... چقدر این کلمه با ارزشه و چقدر نسبی !  الان آزادی من شده آخر هفته ها و بیرون اومدن از اونجا و دیدن در و دیوار شهر ... باور میکنی روز اولی که اومدم بیرون ، وقتی اولین زن ... یه زن خیلی معمولی رو تو خیابون دیدم ، اشکم سرازیر شد ؟!  خیلی حساس شدم ...

یکی دیگه از سوالات متداول اینه که الان اوضاعت چطوریه ؟ خب میدونی ، این مثلن پادگان ما تو همین تهرانه . البته به هتل ف... معروفه . نمیدونم چرا ؟ حالا یا بچه های دوره های قبل هتل ندیده بودن یا من خیلی پر توقعم ! به هر حال ما اونجا از 4.30 صبح تا 9.30 شب مشغول آموزش دیدنیم ... آموزش ! اونجا به تلف کردن وقت و کارای بیهوده میگن آموزش ... جزئیاتش بمونه برا بعد ... الان فکر کردن بهش هم حالم رو بهم میزنه . مهم ترین چیزایی که من یاد گرفتم این بوده که اصولن بدنم به غذا احتیاج چندانی نداره و اینکه هیچکس از گشنگی نمی میره !! این رو هم یاد گرفتم که کلن چیزی به نام میکروب و اینا وجود نداره و اون کارایی که من فکر می کردم اسمش نظافته فقط سوسول بازیه !

یه سوال دیگه ازم میپرسن اینه که خیلی سخته ؟!؟ خب این دیگه کاملن به آدمش بستگی داره . آره برای من سخته ... منی که هیچ وقت عادت به مجبور بودن و محصور بودن نداشتم ... صبح زود پاشدن سخته ... اجبارن نماز خوندن سخته ( فکر کن ... من نماز می خونم ! یعنی نماز که بلد نیستم ... اداش رو درمیارم ! ) ... غذا نخوردن سخته ( نمی دونم بقیه چطوری می خورن  ! ) ... فعالیت های سنگین بدنی برای آدم راحت طلبی مثل من سخته ... امر و نهی شنیدن سخته ... بدست گرفتن اسلحه ، این اهریمنی ابزار بنیان کن برای من خیلی سخته ... دور از عزیزان بودن سخته ... سخته ، همش سخته . ولی میدونی این سختیا هیچ چی نیست یعنی به همه اینا راحت عادت کردم ... سخت ترین و غیر قابل تحمل ترین چیز اونجا برای من اینه که می بینم با بقیه فرق دارم ... می بینم که خیلیا از این شرایط مزخرف دارن لذت می برن ! بابا من نمی فهمم چطور یه عده میگن این بهترین دوران عمر آدمه ؟!  خلاصه اینکه :

                    درد من حصار برکه نیست ، درد من زیستن با ماهیانی است که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است .

-      خیلی دلم براتون تنگ شده بود سعی می کنم ازین به بعد بیشتر بنویسم و به همه سر بزنم .

-     این نوشته ی آشفته رو فقط به خاطر فرشته کوچولویی نوشتم که تو این مدت خیلی هوام رو داشت و کمکم کرد و ازم خواست تا اینجا رو بروز کنم ... نمی دونم چطوری ازش تشکر کنم . اگر نبود ... فکرش رو هم نمیتونم بکنم ... بی خیال !

آدینه 31 اردیبهشت .